Πυομήτρα

Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση του αναπαραγωγικού συστήματος, στην οποία  το κυρίαρχο σύμπτωμα —όπως φανερώνει και το όνομά της— είναι η συλλογή πύου στην μήτρα.

 

Αυτή η σχετικά συχνή πάθηση στα θηλυκά σκυλιά και λιγότερο συχνή στις θηλυκές γάτες είναι μια κατά βάση ορμονική διαταραχή που τελικά καταλήγει με τα χαρακτηριστικά μιας λοίμωξης.

Όταν οι ορμόνες που είναι απαραίτητες στην εγκυμοσύνη επιδρούν πάνω σε μια μήτρα που δεν κυοφορεί, προκαλούν κάποιου είδους βλάβες στην εσωτερική επιφάνεια του τοιχώματος της μήτρας (το ενδομήτριο), το οποίο παράγει περισσότερα υγρά που είτε κατακρατούνται στην κοιλότητα της μήτρας, είτε αποβάλλονται σαν κολπικό έκκριμα.

Τις περισσότερες φορές όλα αυτά δεν σχετίζονται με εξωτερικές αιτίες, αλλά συχνά η εμφάνιση της πυομήτρας συνδέεται με τη χρήση φαρμάκων που προκαλούν αναστολή του οίστρου και χρησιμοποιούνται ως αντισυλληπτικά, ή με τη χρήση φαρμάκων που προκαλούν αποβολή μετά από ανεπιθύμητο ζευγάρωμα.

Ας αναφέρουμε εδώ οτι η ευρέως διαδεδομένη άποψη, πως αν γεννήσει μερικές φορές κάποιο ζώο δεν θα παρουσιάσει πυομήτρα, δεν υποστηρίζεται από σοβαρές μελέτες.

Σε κάθε περίπτωση το υγρό που παράγεται και συσσωρεύεται στην μήτρα επιμολύνεται και τότε μπαίνουμε στην δεύτερη φάση της νόσου που έχει τα χαρακτηριστικά της λοίμωξης. Τα συμπτώματα που παρατηρούνται είναι πολύ πιο έντονα όταν απουσιάζει το κολπικό έκκριμα· αντίθετα η παρουσία του απαλύνει την κλινική εικόνα. Η ύπαρξη του εκκρίματος καθορίζεται από το αν είναι κλειστός ή ανοικτός ο τράχηλος της μήτρας, οπότε μιλάμε για κλειστή ή ανοικτή πυομήτρα αντίστοιχα. Η βαρύτητα των συμπτωμάτων και των επιπλοκών, οφείλεται φυσικά στην δηλητηρίαση του οργανισμού από τις ενδοτοξίνες και τα μικρόβια που μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος· αυτά συμβαίνουν φυσικά σε εντονότερο βαθμό στην κλειστή πυομήτρα.

Τα συμπτώματα είναι γενικά όπως αδιαθεσία, ανορεξία και πυρετός, ειδικά όπως πολυουρία, πολυδιψία και διόγκωση της κοιλιάς και φυσικά η παθογνωμονική παρουσία πυώδους δύσοσμου κολπικού εκκρίματος αλλά μόνο στην περίπτωση της ανοικτής πυομήτρας.

Η διάγνωση γίνεται εύκολα με την κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με υπερηχολογικό και ακτινολογικό έλεγχο. Οι αιματολογικές εξετάσεις κρίνονται απαραίτητες κυρίως για να ελεγχθούν άλλα όργανα, όπως τα νεφρά που συχνά επηρεάζονται.

Σε κάθε περίπτωση η θεραπεία ξεκινάει με τη χορήγηση αντιβιοτικών. Η χειρουργική επέμβαση είναι αυτή που δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα, ενώ η στείρωση είναι η καλύτερη πρόληψη. Και στις δυο περιπτώσεις αφαιρούνται η μήτρα και οι ωοθήκες. Σε ξεχωριστές περιπτώσεις που δεν είναι δυνατή η χειρουργική αντιμετώπιση, ή όταν η διατήρηση της αναπαραγωγικής ικανότητας του ζώου είναι απολύτως επιθυμητή, επιλέγεται φαρμακευτική αγωγή με ορμόνες. Η θεραπεία αυτή δεν είναι πάντα πετυχημένη και δεν εξασφαλίζει την μη επανεμφάνιση του προβλήματος στον επόμενο κύκλο ενώ παράλληλα κρίνεται μάλλον αντιοικονομική λόγω του ψηλού κόστους των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται.