Η λεϊσμανίαση είναι παρασιτική νόσος που προκαλείται από πρωτόζωο του γένους Leismania και μεταδίδεται μέσω ενδιάμεσων ξενιστών (θηλυκές μολυσμένες σκνίπες). Οι

σκύλοι προσβάλλονται από τη LeismaniainFantum για τη λεκάνη της Μεσογείου, υπάρχει επίσης και σε μέρη της Ασίας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.

Η ανθρώπινη λεϊσμανίαση περιλαμβάνει τον σπλαχνικό τύπο (γνωστό ως καλα – αζάρ) που προσβάλλει τα εσωτερικά όργανα και είναι θανατηφόρος και το δερματικό και δερματοβλεννογόνιο τύπο, οι οποίοι μπορούν να αυτοϊαθούν.

Πως μεταδίδεται;

Μεταδίδεται στον σκύλο με τσίμπημα μολυσμένης θηλυκιάς σκνίπας (ενδιάμεσος ξενιστής).

Οι σκνίπες στην Ελλάδα υπάρχουν στους θερμούς μήνες του χρόνου και δραστηριοποιούνται μετά τη δύση του ηλίου. Κυρίως από αρχές άνοιξης ως τέλος φθινοπώρου.

Άλλη πηγή μετάδοσης για τον σκύλο είναι η μετάγγιση αίματος.

Στον άνθρωπο δεν μεταδίδεται από τον σκύλο παρά μόνο με τσίμπημα θηλυκιάς μολυσμένης σκνίπας. Τα κρούσματα στον άνθρωπο είναι ελάχιστα. Τα κρούσματα στους σκύλους είναι πάρα πολλά.

Σε πόσο καιρό εμφανίζονται;

Ο σκύλος μετά τη μόλυνση με LeismaniainFantum, μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα μετά από 3 μήνες ως και αρκετά χρόνια. Ευαισθησία παρουσιάζουν οι ράτσες Boxer, Cocher, Rottweiler, GermanSepherd.

Τι προκαλεί;

Πολλοί σκύλοι που εκτίθενται στο παράσιτο δεν εμφανίζουν νόσο λόγω ισχυρού ανοσοποιητικού συστήματος.

Όσα εμφανίσουν νόσο, τα συμπτώματα είναι ποικίλα και διάφορα, είναι πολυσυστηματικό νόσημα, όπως λέμε εμείς οι κτηνίατροι.

Μπορεί να εμφανιστεί απλή λεμφαδενοπάθεια, κακή όψη τριχώματος ανορεξία, μείωση σωματικού βάρους, αναιμία. Μια απλή διάρροια, πόνο στις αρθρώσεις, προβλήματα στους οφθαλμούς.

Ένας σκύλος με οποιοδήποτε πρόβλημα, πρέπει να εξετάζεται και για λεϊσμανίαση. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες γνωρίζουν μόνο την ρινική αιμορραγία, την ξηροδερμία, τις πληγές στο δέρμα, τα μεγάλα νύχια, σαν συμπτώματα αυτής της νόσου.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση της λεϊσμανίασης στο σκύλο, είναι μια σύνθετη διαδικασία.

Όταν τα κλινικά συμπτώματα είναι συμβατά τότε επιβεβαιώνουμε τη διάγνωση με εργαστηριακές εξετάσεις.

Οι εργαστηριακές εξετάσεις είναι άμεσες ή έμμεσες. Στις άμεσες εξετάσεις ανιχνεύουμε το ίδιο το παράσιτο, είτε με κυτταρολογικές από δείγμα που αφορά το λεμφογάγγλιο, μια δερματική αλλοίωση ή το μυελό των οστών είτε με την ανίχνευση γεννητικού υλικού της λεϊσμάνιας.

Στις έμμεσες εξετάσεις ανιχνεύουμε τα αντισώματα (IgG) που παράγει ο οργανισμός έναντι του παρασίτου. Αυτό γίνεται με ειδικές ουρολογικές εξετάσεις όπως η εξέταση ανοσοφθορισμού (IFAT) ή δοκιμή Elisa(γρήγορο διαγνωστικό τεστ).

Πως αντιμετωπίζεται;

Ανάλογα με το περιστατικό υπάρχει πληθώρα φαρμάκων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους ή σε συνδυασμό. Τα αντιμονιούχα, η αμινοσιδίνη, η αλλοπουρινόλη, η μιλτεφοσίνη.

 

Ποια προληπτικά μέτρα πρέπει να ληφθούν;

• Να χρησιμοποιούν στο σκύλο εντομοκτόνα / εντομοαπωθητικά προϊόντα με αποδεδειγμένη δράση ενάντια στις σκνίπες (αμπούλες, σπρέι, κολλάρα).
• Αν είναι δυνατόν, να κρατούν το σκύλο κατά τη θερινή περίοδο, μέσα στο σπίτι, μετά τη δύση του ηλίου.
• Σε εξωτερικό χώρο να χρησιμοποιούν εντομοαπωθητικά προϊόντα όπως φιδάκι, ταμπλέτες κ.α.
• Μείωση αδέσποτων σκύλων και έλεγχος – θεραπεία άρρωστων ζώων.
• Εμβολιασμός ετησίως με το εμβόλιο της λεϊσμανίασης.
• Καθαρισμός χώρων που μπορεί να αναπαράγεται η σκνίπα (σωρός ξύλων, παλιά αντικείμενα σε σκοτεινά σημεία).